Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

Παζάρια και Διασκέδαση στο Μοναστηράκι

Εκθεσιακός χώρος TAF

Συναντάς τη Νορμάνου και στρίβεις δεξιά. Όλο και κάποια έκθεση θα έχει ο εκθεσιακός χώρος TAF, στον αριθμό 5 της Νορμάνου. Ναι, αλλά έχεις ήδη φτάσει και είσοδο γκαλερί δεν βλέπεις. Το μόνο που υπάρχει στον αριθμό 5 της οδού Νορμάνου είναι μια παλιά μικρή πόρτα, που πρέπει να ανήκει σε κάποιο ερειπωμένο σπίτι. Αν το’ χεις για περιπέτεια, σπρώχνεις κι ανοίγεις, παρ’ όλο που δεν είσαι σίγουρος ότι επιτρέπεται να μπεις. Μάλιστα. Εδώ είναι ο εκθεσιακός χώρος. Η ταμπέλα στο εσωτερικό σε υποδέχεται σμε το μήνυμα που έχεις ήδη δει στο facebook: “There is no longer outside: Noise as a commodity”. MUTED DISTORTIONS (βουβές παραμορφώσεις).

Κατεβαίνεις προσεκτικά τη στενή σκαλίτσα ανάμεσα από δύο ράμπες, που πρέπει να χρησιμοποιούνταν κάποτε για μεταφορά εμπορευμάτων. Και να, βρίσκεσαι στο πρώτο δωμάτιο της έκθεσης. Τι δωμάτιο, δηλαδή; Ένα χάλασμα είναι, αλλά προχωράς. Ξύλινα παλιά πατώματα που τρίζουν σχεδόν επικίνδυνα και σε κάθε σκοτεινό δωμάτιο παλιοί τοίχοι και μαυρισμένο ταβάνι με ξύλινα δοκάρια. Σε κάποιο απ’ αυτά τα δωμάτια είδαμε να κρέμονται απ’ το ταβάνι οι με άποψη πειραγμένες ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Παύλου Χαδούλη, που σε αναγκάζουν ν’ αφουγκραστείς τους ήχους πραγμάτων που δεν λέγονται. Σε άλλο ερειπωμένο δωμάτιο κρυφοκοιτάξαμε από τρυπούλες σε μέγεθος νομίσματος (20λεπτου) κουκλίστικα σκηνικά καλλιτεχνών peek-n-box (Ελένη Αηδόνη, Ιωάννα Αλεξίου, Θάλεια Βελεγράκη, Φερενίκη Φωτοπούλου). 

Μέσα σ’ αυτά τα μαγικά ξύλινα κουτιά, κοιτάζοντας από κάτω προς τα πάνω τη σκάλα ενός ονειρικού φωταγωγού, από πάνω προς τα κάτω μια κατάβαση…
Δρασκελίζοντας έναν μισογκρεμισμένο τοίχο εισβάλεις σ’ ένα ακόμα δωμάτιο αυτού του εντυπωσιακού εκθεσιακού χώρου, του TAF

Μέχρι που αντικρίζεις την εσωτερική αυλίτσα και παθαίνεις την πλάκα σου. Ένα από τα καλύτερα μπαράκια της Αθήνας είναι στημένο εδώ, σ’ αυτή την εσωτερική αυλή, στη μέση των μισογκρεμισμένων, ερειπωμένων δωματίων. Μια αυλίτσα με το δεντράκι της, έναν ζωντανό πλάτανο, μια ξεραμένη κληματαριά και τραπεζάκια και ο πάγκος του μπαρ. Το πρωί, από τις 11, για καφέ, το βράδυ, μέχρι τις 3 ή τις 5 το ξημέρωμα για ποτό. Και γύρω τριγύρω, οι φοβεροί εκθεσιακοί χώροι για όποια έκθεση πετύχεις, μια και TAF είναι τα αρχικά για The Art Foundation. Ο εκθεσιακός χώρος λειτουργεί από τις 12 μέχρι τις 9 το βράδυ και μέχρι τις 7 το απόγευμα τις Κυριακές. Καίγομαι να μάθω τι ήταν αυτά τα δωμάτια, που τόσο έξυπνα άφησαν απείραχτα για ντεκόρ. Ρωτάω και μαθαίνω. Επί εποχής του βασιλιά Όθωνα ήταν κρατητήρια!  Ύστερα χρησιμοποιήθηκαν ως νοικιαζόμενα δωμάτια γύρω απ’ την κοινή αυλίτσα. Εδώ λοιπόν, μέχρι τα τέλη του ’70 έμεναν δώδεκα οικογένειες. Στη συνέχεια, χρησιμοποιήθηκαν σαν αποθήκες για τα γύρω μαγαζιά, κυρίως τα παλαιοπωλεία. Κι απ’ τον Μάιο του 2009, λειτουργεί εδώ το TAF, για τους ψαγμένους. Γιατί, κακά τα ψέματα, μόνο αν σε φέρει κάποιος εδώ μπαίνεις μέσα, ή αν σου το πει στα σίγουρα ότι είναι εδώ, για να τολμήσεις να μπεις. Αλλιώς, τίποτα απ’ έξω δεν φανερώνει ότι εδώ είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά στέκια της Αθήνας.

Για πολλούς, τα δύο καλύτερα μπαράκια της Αθήνας είναι το TAF και το «Στο Βάθος Κήπος», που επίσης βρίσκεται στο Μοναστηράκι (Αβραμιώτου 6-8). Η διαφορά είναι ότι το Στο Βάθος Κήπος το διακρίνεις απ’ έξω από τη νέον ταμπέλα του. Εντάξει, δεν είναι και η μόνη διαφορά μεταξύ τους. Ενώ και τα δύο μπαράκια παίζουν πολύ ωραία μουσική, το TAF κινείται γύρω από τη soul, την jazz, την alternative μουσική, ενώ το Βάθος Κήπος είναι μάλλον προς ροκ επιλογές. Και τα δύο όμως είναι πολύ γουστόζικα και ενδείκνυνται για το φοιτητικό κοινό. Άλλη διαφορά: Το TAF κινείται τα βράδια περισσότερο με cocktails ενώ το Βάθος Κήπος το λες περισσότερο για μπιραρία. Κάτι που μετράει θετικά για το Στο Βάθος Κήπος είναι ότι έχει σταθερό προσωπικό. Αν θέλεις, το κάνεις εύκολα στέκι σου και ξέρεις ότι θα εξυπηρετηθείς σε πιο προσωπική βάση. Το ότι δεν αλλάζει συχνά προσωπικό, σου λέει επίσης ότι κάτι πάει καλά εκεί ως επιχείρηση. Από ύφος ντεκόρ άλλη κατάσταση από το TAF. Με το που μπαίνεις στο μαγαζί, κάτω έχι χαλίκι και κατεβαίνοντας κάτι σκαλιά, στα αριστερά σου βλέπεις το bar σε φάση σαν σε νησί της Χαβάης. 

Το καλοκαίρι, το πρωί, εκτός απ’ τα ξύλινα τραπέζια, βάζουν και αιώρες. Ό,τι πρέπει για να χαλαρώσεις, να συζητήσεις με τη φοιτητοπαρέα. Το βράδυ, μπαρ. Εξάλλου, έχει και πολύ καλές τιμές.
Μην ξεχνάς ότι είσαι στο Μοναστηράκι. Οφείλεις να ψάχνεις και το πόσο κάνει οτιδήποτε…

Δεν υπάρχουν σχόλια: